Mijn oog valt op het theezakje wat uit de theepot hangt. ‘Wat vind jij een mooi gebaar’. Daar hoef ik niet lang over na te denken: buigen! Het buigen is het laatste jaar in zoveel vormen op mijn pad gekomen bij de paarden; opstellingen die ik begeleid, waar ik zelf begeleid wordt of waar ik representant sta. Maar ook in de literatuur. 

Toen ik zelf begeleid werd, heb ik ervaren hoe moeilijk het is om te buigen voor je ouders, in mijn geval mijn moeder. Maar ook hoe helend het uiteindelijk is wanneer je het helemaal kunt nemen. De last die van je afvalt wanneer je niet meer ‘de grote’ hoeft te zijn.